اﻟﺎن ﻛﻪ ﺳﺎﻛﺘﻢ وﻟﻰ ﻳﻪ روز ﺷﻠﻮغ ﻣﻴﻜﻨﻢ
ﺗﻮ ﺷﺎﻋﺮی ﻣﻴﺒﻴﻨﻤﺖ ﻳﺎد ﻓﺮوغ ﻣﻴﻜﻨﻢ
دوﺑﺎره ﺻﺎف ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺻﺪای ﺗﻪ ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻮ
ﺑﺪرﻗﻪ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺑﺮه ﭘﺮﻧﺪه ی ﭘﺮﻳﺪه ﻣﻮ
دوﺑﺎره ﺳﺎز ﻣﻴﺰﻧﻢ ﺗﻮ رو ﻣﺮور ﻣﻴﻜﻨﻢ
ازت ﻧﻤﻴﮕﺬرم وﻟﻰ ازت ﻋﺒﻮر ﻣﻴﻜﻨﻢ
ﮔﺮﻳﻪ ﻧﻤﻴﻜﻨﻢ ﺑﺮات ﺗﻮ اﻳﻦ ﻏﺮوب ﺑﻰ اﻣﻮن
وﻗﺘﻰ دﻟﺖ ﺑﺎ رﻓﺘﻨﻪ ﺑﻬﺖ ﻧﻤﻴﮕﻢ ﻛﻪ ﺑﻤﻮن
دﻟﻢ ﭘﺮ از ﺷﻜﺴﺘﻨﻪ ﺳﺮ ﭘﺮم از ﺻﺪای ﭘﺎﺳﺖ
ﻛﻰ ﻣﻴﺪوﻧﻪ ﻛﻰ ﻣﻴﺪوﻧﻪ آﺧﺮ اﻳﻦ ﻗﺼﻪ ﻛﺠﺎﺳﺖ
ﻣﻦ از ﭘﺲ ﭘﺎﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻣﻴﺨﻮان ﺑﺮن ﺑﺮ ﻧﻤﻴﺎم
ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﻣﻴﺮم ﺗﻮ ﺧﻮدم از ﺗﻮ ﺧﻮدم در ﻧﻤﻴﺎم
ﻫﺮﭼﻰ ﻛﻪ ﻣﻴﺮه ﺷﺎدﻳﻪ ﻫﺮﭼﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻣﻮﻧﻪ ﻏﻤﻪ
ﺗﻮ آﺑﺮوﻣﻰ ﻛﻪ داره ﻣﻴﺮه ﺟﻠﻮ ﭼﺸﻢ ﻫﻤﻪ
اﻟﺎن ﻛﻪ ﺳﺎﻛﺘﻢ وﻟﻰ ﻳﻪ روز ﺷﻠﻮغ ﻣﻴﻜﻨﻢ
ﺗﻮ ﺷﺎﻋﺮی ﻣﻴﺒﻴﻨﻤﺖ ﻳﺎد ﻓﺮوغ ﻣﻴﻜﻨﻢ
دوﺑﺎره ﺳﺎز ﻣﻴﺰﻧﻢ ﺗﻮ رو ﻣﺮور ﻣﻴﻜﻨﻢ
ازت ﻧﻤﻴﮕﺬرم وﻟﻰ ازت ﻋﺒﻮر ﻣﻴﻜﻨﻢ
